Marta Mama Filipa: Wszędzie mnie pełno ! ;)

wtorek, 10 września 2013

Wszędzie mnie pełno ! ;)

Filip jest wszędzie... Dosłownie wszędzie !! Otwiera każdą szafkę, szufladę. Musi dotknąć wszystkiego. :) Ciekawskie te nasze dziecko strasznie... :D I coraz więcej z nim roboty... Nie można spuścić z oka nawet na chwileczkę bo od razu coś psoci. Ostatnio przytrzasnął sobie paluszka, nawet nie wiem jak to się stało bo odwróciłam się dosłownie na 2 sekundy... Skończyło się płaczem, nieprzespaną nocą i opuchlizną. ;/

Od kilku dni słyszę tylko "tatatatatatata" ... Ja wiedziałam, że tak będzie. Że nie będzie "mama" tylko "tata"... Co prawda nie jest to przemyślane bo mówi to co chwile, no ale jest... Jak będę miała czas to zrzucę filmik i dodam na bloga ... :) Sami zobaczycie non stop tylko "TATATATATATATATA" :D

A tymczasem kilka zdjęć. Filipka oczywiście.. No może jedno mamy ;)

Taki tam ze mnie wampirek. Jedynki nie są jeszcze widoczne na zdjeciach ;p

Każdy król musi mieć swoje berło ;p

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Nasza Historia. ;)

Jakiś czas temu przypadkowo poznałam pewnego przystojniaka ( napisał do mnie Facebooku) , który teraz obecnie jest moim narzeczonym. Któregoś dnia przypadkowo dowiedzieliśmy się, że noszę w brzuszku małą fasolkę. Spadło to na nas jak "grom z jasnego nieba". Miałam wtedy 18 lat i szkołę na głowie. No cóż... Zdarza się... Nie musieliśmy się zastanawiać, aby wiedzieć, że wychowamy to dziecko. Było to dla nas jasne. ! Źle się czułam, więc postanowiłam przerwać na jakiś czas edukację. I tak też się stało.

9 miesięcy minęło szybko. Od jednej wizyty u lekarza, do drugiej. Z miesiąca na miesiąc oswajałam się z myślą, że będę MAMĄ. Lubiłam, tzn. lubiliśmy z Sylwkiem (tak ma właśnie na imie mój narzeczony) badania USG. Oglądaliśmy na nich jak rośnie nasz skarb.

Termin minął. I nic. Jeden dzień... Drugi, trzeci... Po tygodniu poszłam do szpitala. Spędziłam tam jeszcze dwa dni, aż lekarze, tzn. ordynator postanowili wywołać poród. Okazało się, że dziecko jest za duże. A ja dostałam regularnych skurczów i robiło mi się rozwarcie. Gdy ordynator pojechał do domu mój lekarz postanowił na własną rękę odłączyć mi kroplówkę aby zatrzymać akcję porodową. Byłam strasznie zagubiona i nie wiedziałam co dalej ze mną będzie. Od 3 dni nic nie jadłam i piłam tylko wodę bo cały czas jakieś badania no i odkładanie porodu. Najbardziej bałam się o moje dziecko, które już 8 dni dłużej jest w moim brzuchu. Rozryczałam się jak małe dziecko przy mojej mamie i narzeczonym. Widział to mój lekarz. Przytulił mnie i powiedział: " Marta, posłuchaj mnie teraz uważnie. Jesteś dla mnie jak córka. Nie dam skrzywdzić ani Cibie ani dziecka. Rozumiesz?!" . Na drugi dzień przyszedł do mnie ordynator w ogóle nieświadomy tego co się stało. Powiedział do mnie: "Pani Marto, kroplówka zeszła, dziecko nie chce wyjść musimy jednak zrobić cesarskie cięcie". Zdziwiłam się bo przecież kroplówka została odłączona i nie zeszła do końca. Usłyszałam dwa słowa: "CESARSKIE CIĘCIE". Nie bałam się, wręcz ucieszyłam się, że wszystko się skończy. Wiedziałam, że będzie dobrze, musiało być. 9 dni po terminie na świat przyszedł nasz syn FILIP. Teraz ma już skończone pół roku, ja we wrześniu idę do szkoły, planujemy ślub. Co będzie dalej? Pokaże czas ;)

Strony

wtorek, 10 września 2013

Wszędzie mnie pełno ! ;)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz