Marta Mama Filipa: Coś innego...

poniedziałek, 17 czerwca 2013

Coś innego...

A teraz z innej beczki. Nie będzie zdjęć Filipa. Ale jutro nadrobimy ;) Obiecujemy. A dzisiaj o mojej... hmmm... Nowej pasji ?? Jeszcze nie wiem, bo zajmuję się tym dopiero od kilku dni. Oczywiście gdy Filip mina to pozwala... A oto efekty mojego wolnego czasu, którego jest naprawdę bardzo niewiele... ! : p

Ktos zainteresowany? Chetnie zrobie ;)

Dodaj napis

Kolorowych snów!

Marta ;)

6 komentarzy:

mamaBruna18 czerwca 2013 00:12
cudne to Martuś !!!! najbardziej mi się bransoletka podoba -na ostatnim i przedostatnim zdjeciu:)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Unknown20 czerwca 2013 00:58
a jaka cena tej bransoletki, którą masz na ręce ?:)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
mamaBruna20 czerwca 2013 03:17
Martuś a jest szansa na taką tylko w fiolecie zamiast zieleni morskiej?
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
ann_luk21 czerwca 2013 01:47
śliczne to, szkoda, że ja z biżuterią na bakier
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Nasza Historia. ;)

Jakiś czas temu przypadkowo poznałam pewnego przystojniaka ( napisał do mnie Facebooku) , który teraz obecnie jest moim narzeczonym. Któregoś dnia przypadkowo dowiedzieliśmy się, że noszę w brzuszku małą fasolkę. Spadło to na nas jak "grom z jasnego nieba". Miałam wtedy 18 lat i szkołę na głowie. No cóż... Zdarza się... Nie musieliśmy się zastanawiać, aby wiedzieć, że wychowamy to dziecko. Było to dla nas jasne. ! Źle się czułam, więc postanowiłam przerwać na jakiś czas edukację. I tak też się stało.

9 miesięcy minęło szybko. Od jednej wizyty u lekarza, do drugiej. Z miesiąca na miesiąc oswajałam się z myślą, że będę MAMĄ. Lubiłam, tzn. lubiliśmy z Sylwkiem (tak ma właśnie na imie mój narzeczony) badania USG. Oglądaliśmy na nich jak rośnie nasz skarb.

Termin minął. I nic. Jeden dzień... Drugi, trzeci... Po tygodniu poszłam do szpitala. Spędziłam tam jeszcze dwa dni, aż lekarze, tzn. ordynator postanowili wywołać poród. Okazało się, że dziecko jest za duże. A ja dostałam regularnych skurczów i robiło mi się rozwarcie. Gdy ordynator pojechał do domu mój lekarz postanowił na własną rękę odłączyć mi kroplówkę aby zatrzymać akcję porodową. Byłam strasznie zagubiona i nie wiedziałam co dalej ze mną będzie. Od 3 dni nic nie jadłam i piłam tylko wodę bo cały czas jakieś badania no i odkładanie porodu. Najbardziej bałam się o moje dziecko, które już 8 dni dłużej jest w moim brzuchu. Rozryczałam się jak małe dziecko przy mojej mamie i narzeczonym. Widział to mój lekarz. Przytulił mnie i powiedział: " Marta, posłuchaj mnie teraz uważnie. Jesteś dla mnie jak córka. Nie dam skrzywdzić ani Cibie ani dziecka. Rozumiesz?!" . Na drugi dzień przyszedł do mnie ordynator w ogóle nieświadomy tego co się stało. Powiedział do mnie: "Pani Marto, kroplówka zeszła, dziecko nie chce wyjść musimy jednak zrobić cesarskie cięcie". Zdziwiłam się bo przecież kroplówka została odłączona i nie zeszła do końca. Usłyszałam dwa słowa: "CESARSKIE CIĘCIE". Nie bałam się, wręcz ucieszyłam się, że wszystko się skończy. Wiedziałam, że będzie dobrze, musiało być. 9 dni po terminie na świat przyszedł nasz syn FILIP. Teraz ma już skończone pół roku, ja we wrześniu idę do szkoły, planujemy ślub. Co będzie dalej? Pokaże czas ;)

Strony

poniedziałek, 17 czerwca 2013

Coś innego...

6 komentarzy: